بی نشانه
راحتم چندیست دور از خستگی فارغ از هر عشق و هر دلبستگی در دلم جز غصه های خویش نیست ردی از دلتنگی و تشویش نیست نه نگاری در دلم جا کرده است نه کسی بغض مرا وا کرده است عشق را در سینه خاموش کرده ام رفتنت را هم فراموش کرده ام هی نگو من آمدم ،برگشته ام رو که من از رفتنت نگذشته ام راحتم چندیست بی یادت هنوز شب به صبح آید و صبح آید بهروز با نبودت تازه عادت کرده ام ترکمریم بی حسادت کرده ام عکس تو آویزه ی دیوار نیست چشم من هم از غمت بیمار نیست نه به یادت شب تفئل می زنم نه به عشقت برگه ی گل می کنم چشمم از یادت دگر بیدار نیست قلبم از دست خودش بیزار نیست با نبودت من دگر خو کرده ام ترک دام و صید و آهو کرده ام چهره را یاسی نمی سازم دگر لاله عباسی نمی کارم دگر عشق را در سینه خاموش کرده ام رفتنت را هم فراموش کرده ام فارغم بی تو ز رنج و آه و درد تو برو هرگز کنارم بر نگرد!!!
