سقف ویران شده ام بر تن این خانه ی درد 

که به لبخند ملیح و تلخم

کمرش خم شده است !

 نگرانی تا کی ؟!

 غم به فریاد من و تو نرسیده است

ببین !

 آنچه کم دارد از این نافرجام دلما

 دست غمی بود که دایم خوردیم ی

کدمی نیز به دردم تو بخند

 تا به خندیدن تو شاد شوم

آسمان! با من اگر همراهی ؛

بر سر خانه ی غم ویران شو

 تا همه شاد شوند

 و لبلن من و دنیای غمین

 پر لبخند شکر گونه شود !

 من و تو

سقف خرابیم

بخند!

ستاره سروده شده در آبان 87

 

نوشته شده در سه شنبه 92/1/27ساعت 6:5 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |