داره بارون میاد.دلم کمتر از آسمون ابری نیست. کاش منم اینقدر راحت می تونستم خودم رو خالی کنم ، بغض راه گلوم رو گرفته اما رعد و برق نمیزنه تا بارونیم کنه...

دیگه مثل قدیما راحت گریه نمی کنم راحت حرف نمی زنم و راحت فراموش نمی کنم ...

انگار غصه هام تمومی ندارن!هر بار یه غم تازه...

دل کوچیکم حالا دیگه بزرگتر از اونی شده که چیزی رو بیرون بریزه فقط گاهی که با خودم مرورش می کنم مثل قدیما غمگین میشم .

چه سخت می تونم ببخشم!خدا جون!خوب شدم یا بد؟ کاشکی بارونی که می زنه دل منم بشوره و با خودش ببره ...

نوشته شده در سه شنبه 92/2/10ساعت 8:43 صبح توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |