آسمان!فرصت باریدن نیست

چشمکی تازه بزن

تا پر از خنده شود دفتر شب

ابرها را ز دلت دور بریز

کینه با فصل بهار است خزان!

بادها را بوزان!

بده اندوه دلت را به نسیم

تا که آن را ببرد هیچستان

سبدی نور به دنیا بفشان!

نوشته شده در چهارشنبه 92/2/11ساعت 11:3 صبح توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |