بی نشانه ترین احساسهایم را به زبان می آورم گاه گاهی که از دورترین گوشه دل گمشده ام از فرط غریبانگی سر به عصیان می گذارند!

ناپدید می شوم گاهی حتی خودم میان این حرفهای ناگفته!

میگویم تا بار دلم را سبک کنم.من که می دانم به این سادگی ها خودم را پیدا نمی کنم!

حرف های نگفته ام!سلام!

نوشته شده در سه شنبه 92/6/26ساعت 5:14 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |