شبیه لکه ی ابری سفید در تن شب

هزار تار سفید است لای موهایم

جوانی ام چه شتابان به سمت پیری رفت

رسیدم و نرسیدم به آرزوهایم

گره زده ست زمانه به تارهای سفید

تمام خاطره ها و بگو مگوهایم

چه سالهای درازیست پشت هر رشته

شبیه بغض عقیمی پس گلوهایم

شبیه بغض عقیمی که باردار نشد

به گوش می رسد اکنون نوای هو هایم

میان هق هق سردرگم غمی دیرین

شکسته سینه ی خشکیده ی سبوهایم!

نوشته شده در سه شنبه 97/12/21ساعت 12:52 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |