یک شب زِ خواب ، مردمِ  چشمم  پریده  بود 

 با  اشتیاق  کوچه ی شب  را  ؛  دویده  بود

 در سایه سار ِ شب پس ِ دیوار ِ بی کسی ،

 گویی، صدای  پای  خدا  را ؛ شنیده  بود !!

نوشته شده در پنج شنبه 92/1/29ساعت 9:1 صبح توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |