آن کس که دلش رنگ خدا می گیرد 

جان می دهد و برای حق می میرد 

 در خانه ی قلب او نمی گیرد جای

 نه کینه و غم ، نه روز ِبد می بیند !

وانکس که حصار چشم او دنیا شد 

 بشکست حصار ومرد ِ نابینا شد

  از خار حصار چشم خود بود که در‍ ‍‍؛

  چشمش بنشست و  مردمک تنها شد!

نوشته شده در شنبه 92/1/31ساعت 10:15 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |