تن سر در گریبان است این غم!

                           هوای برف و باران است این غم

ز اندوهی که از جنس محال است؛

                        خود شام غریبان است این غم

 مکن شکوه ستاره از سیاهی

                            شبی در خانه مهمان است این غم

 اگرچه آسمان ذهنش پر از اوست؛

                         بدون سقفِ ایوان است این غم!...

نوشته شده در سه شنبه 92/2/3ساعت 6:52 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |