بوی آغوش تو آورد نسیم

 چهره ی باد پر از وسوسه شد ،

و نگاهش هوس آلود و تمنا آمیز

چنگ انداخت به زلف کج بید،

 موج گیسوی تو را بر هم زد

گل لبهای تو را باد شکفت ،

ننه سرما ترسید ،

غنچه هایت تن شب را بوسید ،

صبح با پنجره ها گفت :سلام!

درِ صد پنجره وا شد به زمین

و زمین گفت خوش آمد به بهار !

نوشته شده در سه شنبه 92/2/3ساعت 6:57 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |