من همان پیکر عریان شبم

 که نگاهم مخفیست،

می فریبم همه را !

من همان چشم سیاهم پر خواب !

خواب فردای پر از مکر و فریب ،

 ترس افشای تن عریانم !

صد به چشمان سیاهم لعنت!

 قلب من چشم من است

صد به احساس سیاهم لعنت!

هر کسی در تن من خفته و بیدار شدست

به گمانی که وفاداری من بسیار است ؛

عاشق لحظه ی دیدار شدست!

غافل از گوشه ی دنج دگری

که تنی دیگر هم

به تنم گرم شدست!

من همان پیکر عریان شبم ...

صد به این پیکر عریان لعنت!

ستاره سروده شده در 21 دی ماه 87

نوشته شده در سه شنبه 92/1/27ساعت 6:4 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |